Maria Adriaens (1939) vergelijkt de weg van het Zen Zien Tekenen vaak met een pelgrimstocht Het potlood is de wandelstok en het papier een onbetreden land…

Maria Adriaens behoort tot de Congregatie van de Zusters van Schijndel. Ze woonde en werkte buiten het klooster als tekenonderwijzeres. Al vanaf 1973 was ze met zenmeditatie bezig en in 1980 kreeg ze de mogelijkheid om een cursus bij Frederick Franck te volgen. Nadat deze haar tekeningen had gezien vroeg hij haar of hij haar mocht opleiden, zoals een leerling onderricht ontvangt van een zenmeester. Zij maakte een aantal studiereizen naar Frederick Franck in Amerika en samen met hem reisde ze al tekenend in Europa.

In Nederland gaf zij 1982 het Zen Zien Tekenen door op scholen, in cursussen, workshops of weekends (onder meer aan de Tiltenberg). Zo heeft zij vele honderden mensen kennis laten maken met deze tekenweg. Ook werden haar tekeningen regelmatig tentoongesteld op kleinere exposities, zoals onlangs in het Museum voor Religieuze Kunst in Uden.

Momenteel tekent Maria niet veel meer. Haar religieuze leven, het tekenen, Zen, Jung en de ‘Course of Miracles’ vormen geen losse puzzelstukjes meer maar een samenhangend geheel dat voor haar het leven is.

In het boek ‘Ruimte Zien’ zijn 150 tekeningen van Maria ogenomen. Enkele tekstfragmenten daaruit:

“Kijk naar de groenten. In alle soorten en maten dansen zij uit de aarde. Zie hoe een uitloper van een snijboon bij het zoeken van de bonenstaak zich door de wind liet ombuigen...”

"We trekken naar buiten, het vrije veld in. Steeds meer ruimte zien. Alsof je vleugels hebt. En dan vliegt er een vogel op dit moment van zijn leven, op dit moment van mijn leven, van het grasveld op tussen de bomen door weg. Aanraking van louter leven. Je potlood wandelt, draaft, struikelt, klautert, hinkt, zwiert en danst al die vormen op papier, waar doorheen het Ene Leven straalt. Je houdt je aandacht aan de lijn. Wat je op papier oefent, werkt door in je leven. Je stapt van je fiets en gaat de tempelruimte binnen van een bloeiende grasspriet."

“Dan doorkruisen we de dorpen van het platteland. Er is zoveel om bij stil te staan. Maar als ik stil blijf staan, ga ik toch verder met mijn potlood als reisstaf in de hand. Als kind van het heelal. Nu, hier aanwezig zijn… “

“Terwijl ik je teken, wordt jouw gezicht het mijne. Word ik meer de innerlijke verbondenheid gewaar. Even loop je het blikveld binnen van mijn hart – waar kom je vandaan, waar ga je heen?”

 Tekeningen van Maria Adriaens (klik op de tekening voor een vergroting):