Inzoomen, uitzoomen (Vera Dijkstra - van den Bemt)
Bij de tekenles hebben we ‘uitzoomen’ geoefend: de ruimte waarnemen, zonder te kiezen waar je je aandacht op laat rusten.
Dat leidde ertoe dat ik vandaag tijdens een wandeling het landschap als geheel zag, de bijdrage van ieder ding daarin.
Ook de windmolens, ook de loodsen en de graafmachines.
Bij het verzorgen van de bloemen haalde ik deze week een tak uit een boeket.
Zo’n tak met een heleboel bruine knopjes, die er is om het boeket op te vullen.
Ik plaatste de tak in een vaasje.
Na twee dagen waren alle knopjes opengegaan. Ik zag dat elk knopje uit schubjes bestond. Op elk schubje lag een hoopje glanzend geel stuifmeel.
Onder de microscoop, bij 200 keer vergroten, leken het ontelbare goudklompjes.
Ik zoom uit: overzie het landschap waar we ons in bevinden. Alles mag er zijn.
Ik zoom in: kijk naar het kleine, dat wat dichtbij is.
Ik verwonder me.
