Maria: "Mijn eigen schouwburg"
"Op een onverwacht moment keek ik deze week uit het raam en zag die persoon met fiets aankomen. Vlak voor me lag een stukje papier.
Ik nam een potlood. Daar komt de volgende toneelspeler al het toneel op: de vrouw met emmer. Op Corona-afstand ontstaat een ontmoeting. Verderop komt iemand op met een hond aan de lijn.
Het wordt vlug krabbelen. Er zijn nog meer figuranten die meespelen in dit Coronaspel dat zich hier zo in die ruimte van mijn blikveld ontwikkelt.
Als me zoiets getoond wordt op tv is dat een beeld wat gezien is door een camera, en meestal is het geen rechtstreekse opname. Hier zat ik op de eerste rij in mijn eigen Schouwburg. Het wordt ook maar één
keer uitgevoerd en dat is altijd NU.
Frederick Franck zei me een keer terwijl ik een straathoekje tekende waar geen mens te zien was: “Let op, dit is een mooi decor voor een toneel”.
Mijn ogen gingen hiervoor open toen ik op een dag op een terras met een vriendin ging zitten. Het was er nog rustig. Twee dames met rollators die vol tassen hingen, streken neer aan het tafeltje vlak voor ons. Met veel omzwaai nestelden ze zich op dat plekje door een eigen tafelkleedje uit een tas te halen. Uit die tassen kwam een heel ontbijt, met eieren in eierwarmers. De ober kwam met de mededeling dat het niet is toegestaan daar je eigen brood te eten, maar ze wisten hem zover te krijgen dat hij in hun ouderwetse koffiepot ouderwets koffie ging zetten .
Ik zag het aan als toneelspelers. Al gauw liep het terras vol. Nadat zij weggingen zat er al gauw een ander stel met kind die voortreffelijk hun rol speelden..."
Maria
